De dag na de gure sneeuwstormen schemert dunnetjes de zon tussen de wolken door. Tijd om er even uit te gaan. Je rijdt door een verlaten dorp waar de sneeuw hoog tegen de huizen is gewaaid. En terwijl je je ogen uitkijkt door de raampjes van de auto bereiken we de heldere, witte, zilveren Mokbaai.
We kozen voor een wandeling rond de twee Horsmeertjes. Het wordt een prachtige tocht over doorgaans onbegaanbare paden die nu, doordat ze bevroren zijn, met enige voorzichtigheid redelijk te doen zijn. Paula is druk bezig de weinige konijnen in de duinen onder de sneeuw op te sporen. De sneeuw maakt haar wild.
Wij lopen door het betoverende witte landschap en filmflitsen waaien voorbij:
'Breaking the waves', of een of andere IJslandse film, Vroege Vogels, een horrorfilm over een enorm sneeuwmonster die overal rond de Horsmeertjes gepist heeft maar nog nooit gevonden is, een wintersport komedie, een kinderfilm over de vriendschap van een eenzaam roodborstje in de kou en een hond in een Noorse trui, een natuurfilm over de eerste groene lenteblaadjes van de Kamperfoelie, drama over de beklimming van de Himalaya en natuurlijk de romantische film over de liefde voor Monika.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.