We maken een tocht over de Hoge Berg, via de Waddenzee naar de veerhaven en weer terug.
We komen aan bij een wat stijfjes aangelegd fietspad, bestaande uit brede betonnen platen. Als je die even wegdenkt, waan je je in een winterlandschap uit de 17e eeuw: het pittoreske huisje, de kale oude bomen, het ijs van de gracht, geel en ribbelig, het riet koperkleurig langs de kant en de sneeuw. Je mist alleen nog wat oude en jonge mensen met een sleetje, schaatsers met of zonder stoel, een koek- en zopietentje. Goossen wijst omhoog: "Kijk daar ligt een dood schaap!" Kras op de plaat, alhoewel in de 17e eeuw er natuurlijk ook schapen doodgingen.
Helemaal alleen op de top van het fort, gevaarlijk dichtbij de steile afgrond, ligt een groot donkerbruin schaap. Ook al is een dier dood, je wilt toch dat iemand zich om hem bekommert en niet dat hij daar aan de meeuwen wordt overgelaten. Kunnen schapen doodvriezen?! Of is hij gebeten door een hond? Een waardige begrafenis is misschien teveel gevraagd, maar het zou kunnen dat de eigenaar een goede band heeft met het dier en wel graag op de hoogte wil worden gebracht om actie te kunnen ondernemen. Of zou een schapenboer het dode dier daar juist hebben laten liggen om hem later te laten ophalen door de kadaverdienst, zoals ook dode dieren aan de kant van de weg of onder een zeil op het erf worden neergelegd. Zo keek ik eens onder een grote ton op het erf van onze anti-kraak boerderij. Ik werd destijds overvallen door de confrontatie met de dood toen ik constateerde dat er een schaap in staat van ontbinding onder lag.
Van wie is dit schaap en waar moeten we het melden? Ik besluit even wat foto's te maken, zodat we die misschien aan boeren in de omgeving kunnen laten zien, of als we die niet tegenkomen, het op facebook wereldkundig kunnen maken. Al rommelend met de camera-instelling zegt mijn lief opeens:
"Oh nee, hij is niet dood."
Opgelucht zie ik nu ook dat het schaap zijn kop heeft opgeheven.
Even later staat hij daar als de Stier van Osborne, staart een tijdje onze richting uit en loopt weg.
Ik besef dat het een ram moet zijn die, apart gezet van zijn harem, nog even van zijn rust wilde genieten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.