De dag ging voorbij en 's nachts geen geritsel en gekras.
Op 4 mei ontmoetten we in de straat onze ex-overbuurman, die ons destijds gewezen had op de aanwezigheid van de gierzwaluwen onder onze dakpannen. Mijn lief vertelde hem dat we nog niets gezien of gehoord hadden en dat we er vanuit gingen dat de vogels de verandering aan ons dak in de vorm van twee dakraampjes verdacht hadden gevonden en elders een betere plek hadden gevonden. Of hadden ze de terugtocht over de Sahel niet overleefd?
Dinsdag 5 mei, bevrijdingsdag, aan het eind van de middag. We zaten wat verveeld in de tuin met een glaasje wijn wat voor ons uit te staren.
Ineens klonk daar een scherp geluid uit de lucht. Geen Koolmees, geen mus ...We keken in de lucht en ja hoor daar zagen we meerdere gierzwaluwen als pijlen door de lucht zwieren. Opgewonden ging ik naar de zolder en keek uit het dakraampje over de huizen van Den Burg. Daar waren ze!
Ik zag ze achter elkaar aan scheren in de avondzon. Ge-wel-dig!
Vandaag hoorde ik ze weer. Gewapend met de camera beklom ik de zoldertrap en speurde uit het kleine venster. Ze scheerden met vaartje van 131 km per uur hoog door de lucht en rakelings over de nok van het dak. Een goeie foto maken van een vliegende gierzwaluw is een hele uitdaging. Van de twintig bleek er maar eentje gelukt. Ook nu ik dit stukje aan het schrijven ben hoor ik ze regelmatig overkomen. Het blijkt nu dat je van de Apodophoria niet in één klap af bent als ze er eenmaal weer zijn. En kunnen we nog wel slapen nu ze hun nest aan het inrichten zijn? En straks het gepiep van de kleine zwaluwtjes in het nest als de ouders met een lekker hapje thuiskomen.
De oordoppen liggen klaar.
Als je een beter beeld wilt ga je naar onderstaande link:
https://www.youtube.com/watch?v=bS6_PtCpTgQ
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.