Er kwam een vrouw binnen in het museum. Ik herkende haar; een fan uit Duitsland. Al rommelend in haar tas, sprak ze me aan: "Ik had vorige week tien kaarten voor een tientje gekocht. Deze zijn voor mijn kleinkinderen.Toen ik ze enthousiast aan mijn man liet zien, riep hij bij één afbeelding: Die ga je toch niet naar de kleinkinderen sturen!" Enigszins besmuikt haalde ze de drie kaarten waarom het ging uit het welbekende doosje tevoorschijn. Op de foto herkende ik 'BOHO, Quality Makes the Difference'. Ik had hem naar de tekst die op de gejutte bordenwisser stond genoemd. De enorme piemel van het koddige beest was haar bij aanschaf helemaal niet opgevallen, verklaarde ze, en zij vond het ook niet bepaald een goed idee deze ansichtkaarten naar de kleinkinderen te sturen, lachte ze. Of ze ze mocht ruilen? Het viel mij op dat ze er meteen drie van had genomen, dat was misschien stiekem toch een Freudiaanse aankoop geweest? Terwijl ik nog nadacht over de lol die de kleinkinderen om die grote piemel zouden hebben óf dat ze hem helemaal niet zouden hebben opgemerkt, stemde ik toch toe met de ruil. Misschien hadden ze preutse ouders en als opa en oma moet je je nooit bemoeien met de opvoeding van je kleinkinderen. Ze zocht drie andere kaarten uit en keek nog eens goed of daar geen zaken op stonden die misschien niet door de beugel konden. Als tevreden klant liep ze weer naar buiten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.