Op scharreleierjacht over de Hoge berg begint het al met het donkere grijsblauw van een frontje dat er aankomt. Het doet met denken aan de schilderijen van Dali en Willink.
We gaan eerst naar het stalletje bij de Geörgische begraafplaats. Het valt nog niet mee om met de bakfiets en de hond tussen de tuunwallen door te fietsen, maar we komen ongeschonden aan. Helaas, de eieren zijn op. Het is rond 17:30 uur, dus logisch. Ik verwacht niet dat we nog tien eitjes op de kop kunnen tikken, maar besluit toch door te gaan.
De volgende boerderij heeft wel een kip maar geen stalletje.
Dan doemt er een stalletje op langs de kant van de weg. Geen eieren, maar ik neem een bosje bosui mee voor één euro. Paula is meer geïnteresseerd in de boer op zijn gierkar. Een herderin haalt haar schapen op en schudt daarbij met de voerbak.
We vervolgen onze zoektocht en, in plaats van rechtsaf de Pontweg op naar Den Burg, steken we over en maken nog een extra ommetje omdat ik weet dat er daar nog meer stalletjes zijn. Inderdaad; links van de weg staat er een hokje met in grote letters: 'verse eieren'. Ik stap hoopvol van de fiets, maar vind alleen wat potten zelfgemaakte jam. En door maar weer.
Mijn op één na laatste kans is een stalletje bij een boerderij vlak voor de rotonde bij Den Burg. We komen aan en ik lees: 'Ei goed, al goed', maar het stalletje blijkt ook leeg. Ik parkeer Paula in de bakfiets en besluit de teleurstelling even te compenseren met een leuke foto.
Opeens zie ik het roze licht naar beneden schijnen. Ik kijk om me heen en daar komt de boer aan in zijn auto en draait het raampje open. Ik zeg: "de eieren zijn op, en ik ben helemaal omgereden om ze hier te halen." "Ik zal eens even kijken", zegt hij en hij rijdt zonder te aarzelen in z'n achteruit. Ik kijk naar Paula die inmiddels in goud gehuld is. Het roze licht is weg. Ik wacht geduldig en kijk wat om me heen. Twee paarden lopen langs. De boerin roept: "Hij komt eraan hoor!" En daar is de blauwe auto weer. Het raampje gaat voor de tweede keer omlaag: "Ik moest even zoeken, maar ik heb ze. De datum klopt niet, ze zijn van vandaag." Ik bedank hem hartelijk, betaal en geef een fooi voor de moeite.
Het allerlaatste stalletje langs het schelpenpad verderop is ook leeg. Paula rent nog even lekker door het gras. Uiteindelijk zet ik haar weer in de bak en fiets mét tien scharreleieren in de fietstas naar huis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.