Blauwtje

Zaterdag kwamen de bezitters van Wespendans en De Vliegende Dinosaurus weer een kijkje nemen in de galerie. Nog steeds blij met de twee hangende objecten gelukkig. Ze keken uitgebreid rond. Het moest een cadeautje worden voor de verjaardag van F. Zij had uiteindelijk haar oog laten vallen op De Vliegende Egel, en Blauwtje vond ze ook wel mooi. Omdat het een verrassing moest zijn ging het allemaal heel geheimzinnig. Ze wilde de knoop al doorhakken en een keuze maken, maar haar man zei: "Jij gaat helemaal niets." Hij fluisterde mij met een veelzeggende knipoog toe dat hij de komende week nog wel even langs zou komen. Met frisse tegenzin verliet F de galerie. 

Een uurtje later kwam er een ander stel binnen. Ook hun oog viel op De Vliegende Egel. "Ja, die moet het worden! We nemen hem," hoorde ik haar zeggen. Ik zei dat ze geluk hadden en vertelde dat hij bijna verkocht was. Ik was wel even in dubio, maar er waren geen keiharde afspraken gemaakt. Wieweet vonden ze ergens anders een beter cadeau voor F en kwamen ze helemaal niet terug. De schoorsteen moet ook roken. Afijn, een lang verhaal kort: De vliegende Egel was de deur uit.  

Woensdag, na drie dagen weekend, is RAT weer open. En al snel komt daar de bijna jarige F binnen met haar gezelschap. "Hij hangt er niet meer! Zeker een grapje?" "Nee, nee echt niet," mompelde haar man. Ik beaam dat hij verkocht is nog diezelfde dag. "Ik geloof het niet!" F kijkt haar man recht in de ogen. Ik zeg dat het bijna nooit voorkomt, maar dat het echt waar is. Mij gelooft ze.

Ze lopen wat uit het veld geslagen langs de vele reliëfs, sculpturen en lichtobjecten. Ze heeft nog een optie, maar dat is wel een staande sculptuur. Daar heeft ze eigenlijk geen plek voor. Ik laat ze even rustig hun gang gaan en ineens komt F met een vraag: "Kun je van deze ook een hangende maken?"

Ze loopt naar Blauwtje, de vlinder op de sokkel. Eerst voel ik me een beetje in m'n eer aangetast; zo heeft de kunstenaar het niet bedoeld! Maar nadat ik er even naar gekeken heb zie ik toch mogelijkheden. En bij nader inzien klopt dit helemaal; bij het maken van Blauwtje had deze sculptuur eerst namelijk maar één blauwe vleugel. De onderste. Daarom kón ze niet vliegen. Staand op de sokkel zag ze er zo juist aandoenlijk uit. Later kreeg ik van een collega jutter de andere blauwe 'vleugel', die móest gewoon aan de sculptuur, want het paste heel mooi qua kleur en vorm. Maar de vlinder staat nog steeds op die sokkel, terwijl ze nu kan vliegen! Niet meer dan logisch dat ze nu de lucht in gaat. 

"Het heeft gewoon zo moeten zijn!" 

"Ik ben er al overheen," fluistert F me toe.

"Ik zal hem maar wel snel afrekenen," zegt haar man lachend nu de spanning uit de lucht is.

"Kun je er drie meter draad aanmaken? We hebben een hoog plafond. Dan kom ik hem morgen halen."