Apodophoria 1

Vanochtend tijdens het ontwaken op onze oude zolder horen we ineens een lawaai van gekrabbel en gekras boven ons hoofd en we weten het meteen; "De Gierzwaluw is terug!" We lijden aan apodophoria, zal later blijken. Even luisteren we. "Nou, die is blij dat ie kan zitten na 9000 kilometer vliegen," zeg ik. Een beetje geschrokken van het lawaai zijn we wel. Het is goed dat we even geen gasten in de Museumkamer hebben vanwege Corona en dat we misschien daar kunnen gaan slapen. Oordoppen is ook een optie. Ieder jaar komen gierzwaluwen naar dezelfde plek terug onder de pannen van slecht onderhouden daken... Onze overbuurman wees ons een paar jaar geleden op de aanwezigheid van dit diertje toen we hier net kwamen wonen. Sindsdien horen we al een aantal lentes bedrijvigheid onder de pannen en ook het gieren in de lucht. We genieten ervan als ze als een malle door de lucht scheren, rakelings langs de kerk en over het dak van ons pand. Het uitvliegen van de jongen heb ik al eerder op dit blog beschreven.
Afgelopen zomer hebben we dakramen geplaatst. De Gierzwaluw was alweer onderweg naar Afrika en we maakten ons wat zorgen of de gierzwaluw daardoor zijn 'huisje' bij ons nog wel terug zou kunnen vinden. We dachten zelfs aan gierzwaluwkasten ophangen, maar waar? Deze vogel houdt ervan heel hoog op het dak te nestelen waar het lekker rustig is en dus niet onder de dakgoot, te dicht bij de weg en al het menselijke geweld.
Even later staan we in een gure straat het dak af te speuren op zoek naar een gaatje waar misschien de gierzwaluw in of uit komt. Verkleumd moeten we vaststellen dat we misschien te vroeg gejuicht hebben. Binnen ga ik op zoek naar meer informatie en kom onderstaande link tegen.
Het zou toch kunnen dat ze terug zijn. Later waarschijnlijk meer hierover.
Als je meer wilt weten over de apodophoria waaraan wij lijden en dit mooie vogeltje, kijk dan even hier: https://www.bnnvara.nl/vroegevogels/artikelen/terugkeer-van-de-gierzwaluw