Rien en Paula

Terwijl wij nog aan het ontbijt zitten horen we Rien en Paula, onze gasten van de Museumkamer, al druk heen en weer lopen. Na vier nachten zijn ze klaar om uit te checken. Het was gezellig met ze; we weten nu dat ze drie dochters hebben en acht kleinkinderen. Dat één van hen met een Marokkaan is getrouwd, vandaar dat Paula nog even een kiekje van de Marokkaanse deur van de afdeling geometrie nam: "want die zal hij wel eens gezien hebben." Ook maakte Paula vroeger aquarellen, maar daar komt ze nu helaas niet meer aan toe. Rien is wat ouder dan Paula en is een gemoedelijke, kaalhoofdige man. Hij heeft genoten van alle bijzondere kunst in het museum. Terwijl de voorkeur van Paula meer uitging naar de objecten van hout viel hij meer op de vrolijke kleuren van de werken van gejut plastic. Omdat Paula dezelfde naam heeft als onze hond zorgde dit de afgelopen dagen nogal eens voor de nodige hilariteit.

Afijn, Rien is al eerder met de rolkoffers naar de auto gelopen en nu hoeven ze alleen nog wat handbagage mee te nemen en de fietsen. Ik vraag, zoals ik dat meestal doe aan de gasten, of ze niets vergeten zijn en geen opladers in het stopcontact hebben laten zitten? Nog een laatste check en daar gaan ze. Ze gaan eerst nog even verse Texelse asperges halen bij de boer en dan terug naar huis.

Nadat we ze hebben uitgezwaaid even nog een snelle inspectie van de kamer en wat blijkt als ik in het kastje onder de wasbak kijk: een lege plek daar waar de föhn hoort te liggen; de föhn is weg!

Dit kan geen opzet zijn. We hebben Rien en Paula leren kennen als open en eerlijke gasten. Nee, er moet hier sprake zijn van een vergissing.

Na overal te hebben gekeken zoek ik snel het telefoonnummer op. Aan de andere kant van de lijn hoor ik vaag stemmen, ik maak eruit op dat ze net de auto staan in te laden. Er is een hoop geruis op de lijn, de ontvangst is heel slecht. Maar dan ineens hoor ik luid en duidelijk even de stem van Paula: "Heb jij de föhn meegenomen?! Dat moet toch helemaal niet! Die is niet van ons!" 

En dan Rien: "Ja, weet ik veel!" Vanwege de slechte verbinding krijg ik geen contact en ik herhaal nog eens voor de zekerheid dat we de föhn missen en of ze hem langs kunnen brengen. Ik krijg geen antwoord en vertrouw er maar op dat het goed komt. 

Even later komt Paula buiten adem het museum in, gewapend met de föhn:

"Mannen", zegt ze lachend. "Het is maar goed dat we de boot niet hoeven te halen!"