Kamer zonder ontbijt

Tijdens het ontbijt word ik opgeschrikt door twee keer snel achter elkaar een bons tegen het raam van de tuindeur. Nadere inspectie wijst uit dat er een rank vogeltje met een lichte keelvlek  tegen de ruit is gevlogen en nu verschrikt op de bloempot zit met gespreide vleugels. Een jonge gierzwaluw! Meteen voel ik een Wolkersmomentje opkomen. Ik wil hem redden, in een doosje doen en dan dikke insecten voeren, dikke vrienden met hem worden en dan uitzwaaien als hij er klaar voor is. Maar onlangs, toen ik een jonge Kauw tegenkwam, die ineens voor mijn voeten zat, besloot ik dat Wolkersgevoel te negeren uit angst voor mijn onhandigheid met het tere beestje.
Met een knagend geweten vervolgde ik toen mijn weg en passeerde daarbij ook nog een aantal katten op avontuur. Thuisgekomen kwam er stom toevallig op Facebook een bericht van Ecomare voorbij dat je jonge gestrande vogels met rust moet laten omdat de ouders een oogje in het zeil houden en dat, als jij het arme beestje meeneemt, je een gezin in het onheil stort. Een hele opluchting. Ik had juist gehandeld.
Ik laat nu de kleine gierzwaluw dus maar even met rust. Na een paar minuten zie ik vanuit mijn ooghoek iets donkers opvliegen en naar links afbuigen. Ik ga naar buiten om te kijken waar hij is gebleven en zie op de grond bij de stenen pot nóg een jonge gierzwaluw. Vanuit de serre zie je hem ook door het lage raam. Hij kijkt met heldere oogjes nieuwsgierig naar binnen.
Ik zorg ervoor dat de hond niet naar het kleine vogeltje kan en het de stuipen op het lijf jaagt. Wat later blijkt ineens dat ook deze neergestorte ziel toch zijn weg heeft gevonden, want ook achter de andere potten zit hij niet meer.
In de lucht hoor ik de rest van de dag het scherpe hoge ge'gier' van de zwaluwen en zie ze door de lucht rond de kerk scheren. Ieder jaar weer vanuit Mali en Congo komen ze om een kamer te 'huren' onder de pannen van Burgwal 20. Op de grote zolder hoor ik dan gekras van pootjes, die druk in de weer zijn. Wat later het tsjilpen met hoge snerpende toon.
Vandaag zijn de jongen dus uitgevlogen. Nu het met de insecten niet goed gaat maak ik me zorgen of onze gasten nog wel voldoende voedsel kunnen vinden. Wij serveren geen ontbijt. Het is ook nogal arbeidsintensief om al die insectjes te vangen en aan een draadje of prikkertje aan te bieden. Bovendien stellen ze nogal prijs op hun privacy.
Onze gastvrijheid bestaat dan ook louter uit het faciliteren van de kamer, het zaaien van bloemenzaad en het plaatsen van een insectenhotel om de insectenpopulatie weer een boost te geven.
In Juli -Augustus checken onze vrienden alweer uit. Naar ik hoop met een tevreden gevoel en een volle maag.