woensdag 15 mei 2019

De nieuwe fietstas

Mamma is een paar dagen op Texel. Omdat we maar één fiets hebben, een barrel , maar goed genoeg voor de boodschappen iedere week, gaan we er vanmorgen eentje bij huren om samen een fietstocht te maken op deze prachtige lentedag. Ook wil ik van deze gelegenheid gebruik maken om maar eens nieuwe fietstassen aan te schaffen. De oude, ooit gekregen toen pappa er nog bij was, zit vol gaten door intensief gebruik. 
Bij de fietsenverhuurder heeft mamma al rap een mooie fiets met versnellingen en handremmen te pakken.
Een nieuwe fietstas wordt een grotere uitdaging want ik wil eigenlijk effen en onopvallend, maar als ik het rek zie met de rij tassen met fantasie prints vrees ik dat ik niet zal slagen.
Ik schuif met frisse tegenzin de tassen één voor één opzij; felle kleuren, bloemen, blokken en andere 'hippe' gekkigheid staan op de flappen. Bijna wil ik afhaken, tot mijn oog valt op een tas met een zebra print.
Overvallen door nostalgie en een gevoel van melancholie zeg ik mamma dat deze het moet worden en vraag ik haar of ze nog weet dat ik ooit zo'n broek en zo'n fiets had. Natuurlijk weet ze dat nog. Ze heeft nòg grijze haren van die tijd toen ze haar lieve dochter van net meisje zag veranderen in een vrolijke punker met rood haar.
Ik was een jaar of 24. Ik was allang getransformeerd van punkmeisje naar een ietwat kunstzinnige en alternatieve look. De broek paste daar nog steeds bij. Bij de zoektocht naar mijn ware ik hoorde ook de zelf-opgepimpte 'zebrafiets.'
Door mijn kersverse lief werd ik er in 1986 mee op de foto gezet.We gingen net samenwonen in Utrecht.
Enkele jaren later, inmiddels waren we verhuisd naar Amersfoort, werd de fiets gestolen bij het station aldaar. De broek belandde later bij de kringloopwinkel.
Nu, volledig mezelf, ben ik blij met de nieuwe tas, al staat hij als een vlag op een modderschuit.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.