donderdag 18 januari 2018

Speel het spel

Gisteravond, voor we gingen slapen, ontdekten we het programma Winteruur op Canvas gepresenteerd door Wim Helsen. Een komisch en ongemakkelijk begin met een slapende hond op de bank. Sowieso al een ongecompliceerd en relativerend begin waar wij erg gevoelig voor zijn, van wat zou blijken een inspirerend half uurtje.
Maarten Inghels las de tekst Speel het Spel voor. Dat maakte indruk. Vooral de woorden: misluk rustig. Het geeft enorme rust in je leven. Je denkt dat heel veel dingen moeten, en snel en goed en het moet weer tot iets leiden, maar uiteindelijk mislukken we allemaal. Dit is niet zwaarmoedig bedoeld, maar het relativeert wel. Vaak zeg ik tegen mijn man: ja, leuk hoor, maar wat levert het op? Of : ja, maar wat wil je er mee? Of: wat is je verdienmodel?  Maar het mooie is nu juist dat je creëert zonder enig doel. Dat het gaat om de schoonheid van het werk en verder niets. Dus nu ik deze tekst lees en herlees, zie ik die lieve man naast me ineens als kunstenaar in de puurste vorm.
Hoe de tekst mijn kijk op het 'geploeter' van mijn lief ineens verandert; daar staat hij voor zijn tekentafel en bedenkt geniale geometrische patronen. Uren tikken weg. Hij is gelukkig. Wat hou ik van je.

Speel het spel...
Speel het spel. Breng je werk in gevaar. Wees niet de hoofdpersoon. Zoek de confrontatie. Maar doe het onopzettelijk. Vermijd bijbedoelingen. Verzwijg niet. Wees week en sterk. Wees slim, steek je nek uit en veracht de overwinning. Kijk niet toe, bewijs niets, maar blijf met alle tegenwoordigheid van geest open voor tekens. Laat je ogen zien, laat de anderen erin kijken, zorg voor ruimte en beschouw ieder in zijn eigen perspectief. Beslis alleen met hartstocht. Misluk rustig. Neem vooral de tijd en bewandel zijpaden. Laat je afleiden. Neem om het zo te zeggen vakantie. Houdt je niet doof voor geen boom voor geen water. Trek jezelf terug in jezelf als je daar zin in hebt en gun je de zon. Vergeet de mensen in je naaste omgeving, verstevig je banden met onbekenden, buig je over bijzaken, wijk uit naar de verlatenheid, vermoord het noodslotdrama, veracht het ongeluk, analyseer het conflict. Neem je eigen kleur aan tot je in je gelijk staat en het ruisen van de bladeren zoet wordt. Loop stilzwijgend langs de dorpen. Ik volg je.
uit: Peter Handke, Over de dorpen (1981).



Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.