Alles van waarde is weerloos

Wat zijn alle bermen op Texel mooi sinds iemand heeft besloten ze niet meer te maaien!
Gisteren reed ik heen en weer naar Den Hoorn. Wat een fantastisch gezicht! Het geeft de burger moed in bange dagen. Het geeft kleur aan de wereld. De vele kleuren trekken vlinders, bijen en andere insecten aan. Niet alleen mooi, maar ook heel nuttig dus. Dat alles met alles samenhangt en dat dus ook onkruid een functie heeft in het geheel is niet nieuw. Of het nu God was die het zo bedacht heeft of dat het een logische beredenering is laat ik nu even in het midden.
Deze manier van tuinieren is in ieder geval nog niet doorgedrongen tot alle hoveniers helaas;
Al een paar weken genoten wij samen met allerlei vlinders en andere insecten van een gele bloemenzee op het terrein van de Nederlands Hervormde kerk. De doden die hier begraven liggen zal het een worst wezen, maar de levenden genieten met volle teugen van alles wat God geschapen heeft, mits ze ervoor open staan natuurlijk.
Al jarenlang wordt de begraafplaats bijgehouden door mannen op leeftijd. Ze nemen hun taak heel serieus. Ze zorgen ervoor dat ieder spontaan opkomend bloemetje wordt weggeschoffeld. Er is een heel stuk waar wilde bloemen en beestjes plotseling opduiken en dat kan nooit God's bedoeling zijn geweest.
Zo werd er ook korte metten gemaakt met de bloeiende Vlierbes dichtbij onze achtertuin. De heggenschaar knipte er alle bloemen vanaf. En terwijl elders op het eiland de Vlier in vol ornaat met zijn prachtige witte schermen staat te zwaaien heeft die van 'ons' zijn herfsttenu alweer aan.
Op mijn vraag waarom dat moest antwoordde de desbetreffende: "Er zit luis in". Ik wilde nog vertellen dat dat waarschijnlijk komt omdat deze Vlierbes een tijd geleden met de grond gelijk is gemaakt en dat er gif gesproeid is en dat hij nu een beetje weinig weerstand heeft, maar dat dat hopelijk wel weer goed komt, maar de takken waren al gerafeld en de bloemen met beestjes verdwenen in de groene container.
Eens in de paar maanden loopt er dus iemand met gif rond te sproeien. Ik heb deze meneer beleefd gevraagd niet te spuiten langs ons stukje tuin, omdat wij ook eetbare planten en bloemen hebben staan. Gelukkig sloeg hij ons de daaropvolgende keer over.
Om terug te komen op de gele bloemenzee:
Ik heb de voorzitter van de kerk een mailtje gestuurd, maar ik kreeg (nog)geen antwoord.

Goedemiddag Jan,

Ik weet even niet tot wie ik me moet richten dus schrijf ik jou hier over in de hoop dat jij het bij de juiste personen kan voorleggen.

Onze tuin grenst aan die van de kerk en nu zien we dat ieder jaar de prachtige bloemenzee van onder anderen madeliefjes en gele bloemen gekortwiekt wordt met de grasmaaier. Is het misschien een idee de strook aan de achterzijde van de kerk niet meer te maaien en de veldbloemen ruim baan te geven daar?

Het gaat niet goed met de insecten en wij hebben onder de pannen een aantal gierzwaluwen zitten die van de insecten leven net zoals veel andere vogels.

Naar onze mening is het beter, net als de prachtige bermen nu op Texel, een flink stuk niet meer te maaien.  Zo kan er een mooie bloemenweide ontstaan! We snappen dat het rond de graven wel kort moet worden gehouden.

Ik hoor graag of jullie het een goed idee vinden hier een bloemenweide te laten ontstaan.

Met vriendelijke groeten,

Goossen Karssenberg en Maria Roelofsen

Vanmorgen gebeurde waar ik al bang voor was. Ik zat aan het ontbijt en hoorde een grasmaaier. Ik zag hoe een man over de bloemen reed. Ze werden allemaal ingeslikt.  

In lichte paniek liep ik naar de poortdeur die mij toegang moest verschaffen tot het terrein van de kerk, maar die zat op slot. Weer terug in onze achtertuin riep ik over de heg: "Goedemorgen! Kunt u een stukje laten staan?!" "Nee, dat mag niet, schreeuwde hij boven het geluid van de maaier uit, dat zaait maar uit en ik kom er nu al bijna niet door!" Hij vervolgde de werkzaamheden. Ik zag hoe hij door de bloemenzee heen ploegde. Achter hem een spoor van kaal gemillimeterd gras. Even hoopte ik nog dat hij zich bedacht had en dat hij het vierkantje voor onze tuin bij nader inzien toch zou sparen, maar het geluid van de maaier zwol aan en weg was alles.
"De wereld gaat aan vlijt ten onder." (Max Dendermonde)

Jan Wolkers was waarschijnlijk voor de maaier gaan liggen of hij had de goede man omgekocht met een paar liter wijn en een flinke moot zalm.
Het kan anders. Op de begraafplaats van Bunnik, waar mijn vader begraven ligt, zag het er vorig jaar fantastisch uit met een bloemenweide vol klaprozen en korenbloemen.
Dit biedt troost aan nabestaanden en zorgt voor leven niet voor dood.

Begraafplaats Bunnik