Zeepijn en Mary Poppins

Het is al een paar jaar geleden dat ik het boek Zeepijn van Charlotte Mutsaers met veel plezier las. Het boek veranderde mijn kijk op de conifeer en kerstboom. Ik vond dit eerst gekweekte bomen voor mensen die niets snappen van de natuur, sterker nog, die bang zijn voor de natuur. Maar het was meesterlijk te lezen hoe Mutsaers het in Zeepijn opnam voor deze ondergewaardeerde bomensoorten.
Vanaf haar vroege jeugd is Charlotte Mutsaers gefascineerd geweest door de samenhang die zij bespeurde tussen pijnbomen en de zee. In Zeepijn gaat zij op zoek naar de achtergronden van deze fascinatie. Tijdens haar speurtocht ontdekt ze dat er niet alleen een spoor van dennennaalden door haar eigen leven loopt, maar ook door de wereld-literatuur. Wie haar op de voet volgt komt vanzelf bij zee en Kerstmis uit.
Zeepijn gaat onder meer over een verrassende vriendschap, wandelende dennenappels, de kerstklokken van Oostende, zeebloesem, vissenhumor, een kappende cowboy, het kerstfeest der vissers en oude sla.

Onderstaande foto laat zien dat er in de buurt van naaldbomen wonderlijke dingen kunnen gebeuren die de fantasie op hol brengen; Als een Mary Poppins stijg ik op richting zee en verder het eiland over. De dennen van Texel worden kleiner en kleiner. Ik vlieg over de duinen. Ik zie de schittering op zeeoppervlak, een scheepje in de verte. Ik voel de snijdende kou, groet een meeuw en daal neer in het stadje midden op het eiland.