In de late zomer van 2023 vond ik bij het weggooien van de schillen in de openbare groene minicontainer een roos met kale wortel. Er zaten geen bloemen aan, wel flinke stekels, maar ik kon hem niet laten liggen tussen de rotzooi. Thuis knipte ik de lange staken eraf. In ons kleine stadstuintje, onder de blauwe regen, was nog net een mooi plekje. Lekker warm tegen de muur op het zuiden, want daar houden rozen van. Ik ging druk in de weer met de gieter, om met water uit de regenton de roos aan de praat te krijgen en te houden.
Naar de kleur van de roos kon ik alleen maar gissen; wit, geel, roze of rood. Het was een kwestie van lange adem en veel liefde. Drie weken geleden verschenen de eerste twee knoppen. Toegegeven: Ik was er best wel opgewonden over.
Tergend langzaam werden de knoppen dikker. Hé ik zag rood, of nee, toch geel? Naarmate de knoppen zich meer en meer openden kwam de kleur tevoorschijn: warm roze! De bloem ontpopte zich in een paar dagen tot een enorme grote bol met heel veel speels gerangschikte bloemblaadjes. Ook de slakken waren er enthousiast over! Ik denk dat de roos het nu wel gaat overleven.
