Iedereen een heel mooi 2010

Op de valreep van 2009 toch nog afgekregen:
De Mozaïekvis

Ons overbuurmeisje had met een vriendin deze hond gevonden
in de straat. Ik heb de politie gebeld en hoopte stiekem dat we hem konden houden,
want het was een super lief beest. Maar een mevrouw van het dierenpension heeft hem opgehaald...

De volgende dag heb ik gebeld of hij al was opgehaald en gelukkig was hij alweer bij z'n baasje.
Het bleek dat hij van De Worsteltent was, een restaurant aan de Rozendijk vlak bij de bosrand, wel zo'n 4 km.hier vandaan.

Eindelijk zon en windstil...heerlijk jutweer

Na een weekendje aan de overkant was ik onderweg met de NS naar huis en wat is er dan heerlijker om lekker de krant te lezen. In de bijlage van de NRC stuitte ik op dit artikel . In eerste instantie ging ik ervan uit dat de foto's geanceneerd en kunstzinnig bedoeld waren en ik dacht nog dat ze van mij hadden kunnen zijn... totdat het langzaam tot me doordrong wat de werkelijke toedracht van dit verhaal is. Ik ben geschokt; de albatrosouders vissen aansprekende onderdelen uit het water en voeren die hun jongen. Aanvankelijk tevreden werken de jongen het aangebodene naar binnen. Kleurig plastic, wegwerpaanstekers, snijresten van de Aziatische teenslipperproduktie, speelgoedpoppetjes of visdraad. Plastic in hun maag geeft een gevuld gevoel. Dit gevoel blijft, ze bedelen niet meer en ze gaan dood. Dit is nog maar één manier waarop de jongen dood gaan doordat ze plastic gevoerd krijgen.
Jaarlijks sterven er zo tienduizenden vogels.
NRC weekblad 28 november-4 december 2009 NRC Handelsblad.
Foto's van Chris Jordan en tekst van Frans van der Helm.

Overleden op 17-11-2009 om 23.30 uur onze lieve Kees
We zullen je missen

Taart van mijn lieffie

Nieuwe lamp in de maak

Achmed

Kees

Bedankt Christa, Renée en Bo voor het helpen jutten. Ik heb de kleine dingen afgewassen. In de tuin liggen nu alleen de grotere spullen nog. Ik sorteer ze op kleur en wie weet gebruik ik ze binnenkort voor een nieuw kunstwerk!

Haring van de markt.

Na een lange strooptocht over het strand bij Paal 9
kwamen we volbeladen (we hadden het jutkarretje niet bij ons omdat we even een klein uitstapje wilden maken) moe maar voldaan bij onze auto aan. De vreugde was echter van korte duur; we hadden een lekke band. Gelukkig hadden we de vouwfiets nog achterin dus de één op de fiets naar huis (waar onderweg de ketting al gauw was afgelopen zodat hij vanaf Den Hoorn al steppend z'n weg moest vervolgen god zij dank met de wind in de rug) om alvast te koken en de ander zou lopend huiswaarts keren. Het werd een fantastische wandeling met een mooie zonsondergang en... was dat nu een egeltje die in de schemering overstak? Kalfjes liepen uitgelaten een eindje mee, schapen stonden in prachtige composities in de wei je al kauwend na te kijken en enkele boeren waren nog met de trekker op het land...

Vervolg lekke band: Afijn de volgende dag met een nieuwe band
in de fietskar en de vouwfiets naar de auto.
En zo kwam het toch nog allemaal goed.
Trouwens, is hier nog wel sprake van een kleine revolutie?

Juttocht eindigt zoals gewoonlijk in een bizarre tocht met hindernissen

Familie en vrienden moeten investeren zodat we het kunnen kopen
en iedereen van deze fantastische plek kan genieten!
In ieder geval kan Goossen hier voorlopig met zijn mozaïeken aan de slag.

Zonne -energie en wind-energie leveren en exposeren en schapen houden en scharrelvarkens....

Keuken badkamer kamer

We kunnen kippen houden...en maken kennis met de buren

Via het zijpad naar het achtererf

Dit zou een fantastische expositieruimte zijn

This is the place