Mijn doel is met Paula naar het wad te wandelen over de Hoge Berg. Op Facebook zag ik foto's voorbijkomen van een dichtgevroren zee en ik wil dit, voor het gaat dooien, zelf ook wel eens zien.
Al gauw is het duidelijk dat de vorst, na een week snijdende kou, uit de lucht is.
Handschoenen uit, das los dan maar. Ik wil nog niet te vroeg juichen, maar blij word ik er wel van.
Eenmaal over de dijk bij het Ceres strandje zie ik een zee van ijs! IJsschotsen zijn over elkaar geschoven en het wit doet pijn aan mijn ogen. Prachtig, en sinds ik op Texel woon heb ik dit nog niet eerder gezien. Hoezo opwarming van de aarde ... IJs tot aan de horizon!
Ik loop een stuk langs de waddendijk en aanschouw deze arctische beelden. Zie ik daar nu in de verte iemand lopen op het ijs? Het is te ver weg en het lijkt me sterk dat iemand helemaal over deze ijszee gelopen is, maar je zou zweren.....
Op de terugweg zie ik eindelijk de eerste lammetjes en zij mij. Sterker nog; de hele kinderboerderij komt voorbij. De lente is begonnen. Ik hou van dieren, van de zon, van Texel. Met het zweet op mijn rug kom ik thuis en na een lekkere douche voelt het alsof ik mijn longen even goed heb uitgeklopt.
 |
| Voor deze Kieviet kwam de lente te laat |
 |
| 'Ik ben niet gek ik ben een eend' |
 |
| Altijd fijn om even door het verse hooi te raggen |
 |
| Zoek het Winterkoninkje |
 |
| Dit optimistische schaap had z'n jas al open |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.