zondag 5 augustus 2012

Visgraatje















Een magere man en een gezette vrouw met rollator kwamen mijn galerie binnen. Ze bleken uit Geel(België bij Turnhout)te komen. Om en nabij de 70 jaar. Ze keken wat rond. We raakten in gesprek. Hij stelde zich voor als Rudi Suls, beeldhouwer. Vroeger woonde hij in Amsterdam naast Karel Appel en tegenover Remco Campert. Hij was een van de grondleggers van de assemblagekunst en was erg enthousiast over mijn werk. Ook zijn vrouw was aangenaam verrast en vertrouwde mij toe dat ze vele assemblagekunstenaars voorbij hadden zien komen maar dan dacht ze vaak: kijk eens eerst wat je gemaakt hebt voordat je het aan de muur hangt! Maar wat ze hier zagen was van hoog niveau, er zat een filosofie achter ieder werk.' Na deze lovende woorden raakten we meer en meer enthousiast aan de praat. Rudi en Ida hadden een zoon verloren en sindsdien maakte Rudi geen metalen sculpturen meer. Het ging niet meer. Volgens Ida was hij dan ook niet te genieten. Ooit maakten ze samen de afspraak dat zij voor de kinderen zou zorgen en hij zou beelden maken anders zou hun relatie niet werken. Nu deed hij al een aantal jaren niets meer, maar ze merkte gaande weg ons gesprek op dat het begon te kriebelen bij hem. Rudi vertelde hoe zijn kleindochter, het dochtertje van hun overleden zoon, eens vroeg in zijn atelier: Opa, ga je weer wat maken? Maar hij kon het niet. Ondertussen stond Ida naar boven te kijken, naar 'Visgraatje op leisteen' en ik zag dat dit reliëf haar heel erg aansprak. Rudi wilde het voor haar kopen, maar dat wilde ze niet. Ze bleef er maar naar kijken en was duidelijk geraakt door het fragile visgraatje van gejut plastic wat daar in alle eenvoud op de leisteen lag. Ik geef het jullie, hoorde ik mezelf plotseling zeggen. Een emotioneel moment, ik kreeg kussen en pakte de ladder om het werk van zijn plek te halen. Rudi stak het onder zijn arm. 'Voorzichtig, kijk uit ge komt er met uwen arm tegen... Ik zei: laat dit een nieuw begin zijn voor jullie! Gij zijt une grande Dame zei Rudi, ik maak wat voor jou. In de deuropening kreeg ik nog een warme knuffel. Daar gingen ze: Ida en Rudi Suls met 'Visgraatje op Leisteen'.
Nu twee jaar later heb ik nog steeds niets van ze gehoord.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.