dinsdag 17 juli 2012

Met Arie gaat het sinds een dag of twee niet goed. 12 augustus wordt hij 15 jaar maar we zijn bang dat hij het niet gaat redden. Zijn kop houdt hij scheef en hij raakt de coordinatie kwijt tijdens het lopen en valt dan snel. Hij heeft sinds eergisteren niets gegeten. Hij drinkt nog wel. We laten hem aan de lijn om de twee uur uit. Dat gaat nog net.
Nu we niet weg kunnen vertoeven we veel op onze anti-kraak boerderij. En dat is geen straf. Een prachtige plek om de vakantie door te brengen. Zowel binnen als buiten waan je je in een romantische film. De kamperfoeli bloeit weelderig, de texelse luchten zijn prachtig bij ieder weertype en je hebt iedere dag het vakantiegevoel in je broekzak. We hopen dat Arie hier in alle rust gaat sterven en dan krijgt hij een mooie plek in de tuin, daar waar hij zelf al begonnen was aan een kuil. Terwijl hij slaapt zitten we hier te kijken naar de bloemen, te staren in de verte, volgen we de schapen, luisteren we naar de wind en de vogels, praten over het leven, denken we aan onze liefsten, lezen een boek, drinken we wijn, koken we wat lekkers en kijken we tv; we verheugen ons bijvoorbeeld op een aantal zondagavonden Zomergasten. Daarnaast ben ik nu natuurlijk veel aan het werk in mijn atelier en is de museum galerie bijna iedere dag open. Goossen zorgt dan voor Arie en is aan het werk met een of andere klus, boek of mozaiek of met het schrijven van een boekje over zijn lessenserie in de Zebrareeks.
Groetjes vanaf 'ons vakantiehuis' op Texel.



































































































































































































































































donderdag 12 juli 2012

Vlinder in de achtertuin



donderdag 5 juli 2012

Duif is dood. Vanmorgen vond ik hem. Hij was van zijn plankje gevallen. We hebben hem begraven naast de kauw. Aanwezig waren Goossen, Achmed, de dode kauw en ik.








woensdag 4 juli 2012

Schapen scheren Texel 2012





Soms gaat het wel eens mis. Het lijkt erger dan het is gelukkig. De laatste foto is van twee dagen later. Hij leeft nog.




De verschillende vachten worden met liefde bekeken en opgerold en zorgvuldig in grote zakken gedaan.
Voor eigen gebruik en voor de verkoop.
Een paar vachten gaan naar de texelse viltkunstenares Rebecca Geskus.